Idylls: Oracle of Pan, Sterile Animals

ὦ Πὰν Πάν, εἴτ᾽ ἐσσὶ κατ᾽ ὤρεα μακρὰ Λυκαίω,
εἴτε τύ γ᾽ ἀμφιπολεῖς μέγα Μαίναλον, ἔνθ᾽ ἐπὶ νᾶσον
τὰν Σικελάν, ῾Ελίκας δὲ λίπ᾽ ἠρίον αἰπύ τε σᾶμα
τῆνο Λυκαονίδαο, τὸ καὶ μακάρεσσιν ἀγητόν.
λήγετε βουκολικᾶς Μοῖσαι ἴτε λήγετ᾽ ἀοιδᾶς.

Pan, Pan, oh whether great Lyceum’s crags
Thou haunt’st to-day, or mightier Maenalus,
Come to the Sicel isle! Abandon now
Rhium and Helicè, and the mountain-cairn
(That e’en gods cherish) of Lycaon’s son!
Forget, sweet Maids, forget your woodland song.